Ընդանրապես կոնյակը արտադրվում է Կոնյակ քաղաքի գինեգործական շրջանում՝ Ֆրանսիայի Շարանտի և Շարանտի ծովային գոտինեորում՝ Բորդոյից մի փոքր հյուսիս:
Եթե դեղահաբերը ունենում են բացի դրականից նաև բացասական հետևանքներ մեր օրգանիզմի վրա, կոնյակի քիչ չափաբաժնով օգտագործումը չի ունենում բացասական հետևանքներ և նույնիսկ ունի շատ դրական հետևանք՝ նվազեցնում է սրտի կաթվածի ռիսկը:
Խաղողները երբ ճզմվում են, նրանք խմորվում են երկու-երեք շաբաթ, և հետո ավելացվում են նրա մեջ վայրի խմորիչներ՝ ալկոհոլ ստեղծելու համար: Մինչ թորումը սկսելը, արտադրվում է թույլ սպիտակ գինի 7-8% ABV(ալկոհոլի ծավալը) պարունակությամբ:
Խոսելով հնեցման մասին՝ կոնյակը չի հնանում ինչպես գինին: Կոնյակը ոչ հնանում է, ոչ էլ թարմանում կարճ ժամանակում,բայց դա չի նշանակում, որ նրա համը վատանում է, քանի որ այն մնում է նույն որակով, ինչ շշալցման օրը:
Կոնյակը սպիտակ խաղողի գինու կրկնակի թորումից ստացված խմիչք է, որը հնեցվում է կաղնու տակառներում:
Կոնյակի գույնը խորհրդանշում է նրա տարիքը։ Ավելի բաց և երիտասարդ կոնյակները լինում են մեղրագույն , մինչդեռ ավելի հին կոնյակները կաղնե տակառների մուգ երանգներից ունեն, որոնցում էլ հնանում են: Եզրակացություն՝ որքան մուգ է գույնը, այնքան ավելի հին է կոնյակը:
Կոնյակի հնեցումը բարձր որակի հասնելու վճռորոշ փուլն է: Իզուր չէ, որ այն նկուղը, որտեղ հնեցվում են կոնյակները, կոչվում է «դրախտային սենյակ»:
Աղբյուր
Թարգմանությունը՝ Արեն Համբարձումյանի
Բառուբան 